Ky libër nuk është thjesht një koleksion poezish. Ai është një udhëtim në botën e brendshme të njeriut, një ftesë për të parë përtej maskave dhe emrave që na vendosen nga të tjerët. Emrat janë vetëm shenja; ajo që vërtet na përshkruan fshihet në heshtje, në dridhjet e vogla të shpirtit, në ndjenjat që rrjedhin pa zë dhe në universin e të panjohurës që bart secili prej nesh.
Në këto faqe takohen njerëzit që duken, por nuk shihen; ata që ecin në jetë si hije, duke bartur brenda një botë të tërë ndjenjash të fshehura. Poezitë e Majlinda Linda Zeqiri-Shaqiri janë zëra të heshtur, copëza shpirtërore që kërkojnë të njihet, të kuptohet dhe të ndjehet. Ato kapin momentet kur jemi të vetmuar, kur e brendshmja jonë përplaset me pritshmëritë e botës, kur lotët dhe buzëqeshjet tona janë të njëkohshme dhe shpesh të padukshme.
Lexuesi ftohet të ndalojë, të dëgjojë dhe të ndiejë. Çdo varg është një dritare drejt shpirtit, një thirrje për t’u njohur me ato hije që zakonisht nuk dallohen, por që kanë histori të pafundme për të treguar. Ky libër kujton se njohja e vërtetë kërkon kohë dhe vëmendje: nuk mjafton të dimë emrin e dikujt, duhet të shkelim në hapësirat e fshehta të shpirtit për ta kuptuar atë.
“Ju e dini emrin tim, por nuk më njihni mua” është një pasqyrë e thellë e ekzistencës, një reflektim mbi vetminë, shpresën, vuajtjen dhe gëzimin që ndodhet brenda çdo njeriu. Ai flet për ne të gjithë: për ata që e kërkojnë veten, për ata që ndihen të huaj brenda vetes, dhe për ata që duan të kuptohen pa gjykim. Ky libër është një shoqërues i heshtur, një mik i fshehtë që shikon më shumë sesa syri mund të perceptojë, dhe një kujtesë se çdo njeri është më shumë sesa ajo që duket në sipërfaqe.
Disa poezi që veçohen janë:
Gjurmë në hije – Poezia hapësirë-reflektim mbi identitetin e brendshëm, mbi udhëtimin në heshtje dhe pjesët e shpirtit që nuk duken, por ekzistojnë pafundësisht.
Tjetri në mua – Reflekton mbi tensionin mes emrit që të jepet nga të tjerët dhe asaj që ndien në vetvete, mbi ndarjen mes asaj që duket dhe asaj që ndodh brenda.
Maskat – Poezi që shpalos frikën, pritshmëritë e të tjerëve dhe mënyrën se si individi shpesh e fsheh veten pas fytyrave të marra.
Letër pa adresë – Poezi e ndjerë mbi izolimin pdhe mungesën e njohjes së vërtetë nga të tjerët.
Jam libri që s’e lexuat – Një poezi metaforike për njohjen e brendshme që shpesh injorohet, duke treguar se secili individ ka kapituj të pashkruar që kërkojnë respekt dhe vëmendje.
Në çdo shikim që nuk më pa – Poezi mbi nevojën e të tjerëve për të ndjerë atë që fshihet nën sipërfaqe, mbi emocionet e brendshme që shpesh nuk duken.
Nëse do ta lejoni vetën të futeni në këtë botë të fshehtë dhe të ndjeshme, nuk do të jeni më vetëm në udhëtimin tuaj – çdo poezi, çdo varg dhe çdo hije do t’ju flasë në heshtje, duke ju bërë pjesë të një bote ku njohja dhe kuptimi janë më të thella se çdo emër.
Punim i shkruar nga shkrimtari i shumë veprave të botuara, opinionist dhe autor i dy katalogëve mbi veshjen tradicionale të Medvegjës, është edhe autor i librave “Shqiptarët e Medvegjës nëpër shekuj” – vëllimi 1 dhe 2, Rrahman Hyseni
