Të gjitha këto bëhen me pëlqimin e banorëve dhe pronarëve të tyre dhe realizohen, publikohen nga portali jonë MS, dhe i përmbahemi kodit etik: “Mediat e shkruara do t’u shmangen ndërhyrjeve dhe kërkimeve në jetën private të një individi, përveç në rastet kur ndërhyrjet apo kërkimet e tilla janë të nevojshme për arsye të interesit publik.”
Portali MEDVEGJASOT.COM, nuk publikon diçka që nuk na dërgohet, përveç rasteve dhe manifestimeve publike dhe ato kur shkelen të drejtat njerëzore apo kur ka njoftime të ndryshme çka e ka bërë portali MS tani 11(njëmbëdhjetë) vite pa ndalë 24/7, në veçanti gjithçka shqiptare.
Gjithashtu i përmbahemi KODIT ETIK I MEDIAVE TË SHKRUAR, “Gazetarët nuk do t’i intervistojnë apo fotografojnë fëmijët nën moshën 18-vjeçare rreth çështjeve që kanë të bëjnë me familjen e tyre, me ta apo me persona të afërt të tyre, pa pëlqimin e prindit apo të ndonjë të rrituri, i cili është përgjegjës për fëmijën.”
Fshati Kapit dhe Banjë e Siarinës! Fotografia- -1. Fshati Kapit – Lagjja Sadiku. Fotografia- 2. Banjë e Siarinës – Lagjja Rekalit.
Banja e Siarinës! Fotografia – 1. Fusha Sportive. Fotografia – 2. Ujra shërues.
Fshati Tupallë dhe Banjë e Vjetër në komunën Medvegjë! Fotografia – 1. Fshati Tupallë – Lagjja Brahim Curri. Fotografia – 2. Fshati Banjë e Vjetër – Lagjja Neziri.
Objekte fetare! Fotografi – 1. Xhamia e Sijarinës e ndërtuar në vitin 1877. Hoxhë, Ilham Hasani, 2025! Fotografi – 2. Xhamia në Kapit, e ndërtuar në vitin 1935. Hoxhë, Ajet Latifi, 2025!
Fshati, Tupallë në komunën Medvegjë! Fotografi – 1. Fshati Tupallë – Lagjja Hasani deri te Lagjja Zeneli. Fotografi – 2. Tupallë në sfond deri te fshati Gjylekreshtë.
Fshati Gjylekreshtë dhe Vllasa në komunën Medvegjë! Fotografi – 1. Fshati Gjylekreshtë – Lagjja Bojnikët. Fotografi – 2. Vllasa – Lagjja Hiseni.
Fshati Gërbac dhe Sfircë në komunën Medvegjë! Gërbaci dhe Sfirca janë krejtësisht të banuara nga popullsia shqiptare. Fotografia – 1. Fshati Gërbac – Lagjja Avdili. Fotografia – 2. Fshati Sfircë – Lagjja Rexhepi.
Fotografi -1. Shkolla fillore në Banjë të Sijarinës ka funksionuar që nga viti 1927/28, por në gjuhën shqipe së pari është hapur klasa e pestë në shtator të vitit 1965/68 dhe me atë klasë punoi mësuesi Bafti Krasniqi.
Fotografi -2. Shkolla fillore në Ramabajë, filloi në vitin shkollor 1943/44, ndërkaq në gjuhën shqipe filloi në vitin shkollor 1970/71. Mësuesi i parë ishte Hajrullah Latifi. Të regjistruar ishin 42 nxënës, prej tyre 23 vajza. Pas një viti u hap edhe klasa e pestë, me mësues Hysen Kërçeli, Bajram Veseli dhe Shefki Baftiu.
Fotografi – Sofra shqiptare në Medvegja.
Popullit shqiptar gjithmonë iu përsërit historia kombëtare dhe nga armiqtë e ndryshëm u dha një pasqyrë joreale rreth prejardhjes dhe trojeve të tyre. Të shpërngulur nga një vend në tjetrin, të asimiluar sipas dëshirës së pushtuesve të ndryshëm, ata mbijetuan megjithatë përmbi stuhi të fatit jetik.
Kur bëhet fjalë për popullatën e Medvegjës, është një mjerim i vërtetë rrëfimi nëpër etapat historike të ndryshme. Së paku që nga Kongresi i Berlinit popullata e Medvegjës kishte fatin e një popullate që në vazhdimësi u përball me shpërnguljen e popullatës autoktone shqiptare nga vendlindja e tyre. Ka shumë faktorë që e shtynë shpërnguljen në vazhdimësi historike, por dy më kryesoret janë: ajo e dhunës shtetërore të planifikuar dhe pozita e saj gjeografike, pasi që është kufiri më verilindor i trungut etnik shqiptar, së paku që nga koha e Kongresit të Berlinit, dhe rrjedhimisht kjo popullatë ishte drejtpërdrejt e atakuar me shkallën më nacionaliste antishqiptare të popullatës serbe të Serbisë Jugore. Nga vetë logjika e qëndrimit në skajin më verilindor të pozitës gjeografike të trungut etnik shqiptar, bëri që në të gjitha proceset historike, kjo popullatë të pësonte e para dhe njëkohësisht të ishte vija e parë e frontit dhe rezistencës të mbijetesës së etnisë shqiptare, gjë që pjesët e tjera shqiptare, nëse i kishin të gjitha format e dhunës shtetërore serbe. por atë të popullatës serbe nuk e kishin sikurse Medvegja, për vetë faktin e pozitës gjeografike. Kur dihet se historikisht trungu etnik shqiptar në vazhdimësi të historisë së saj ka pasuar tkurrje, dhe tani Medvegja ishte ajo që së paku nga Kongresi i Berlinit deri më sot, u përball direkt me të gjitha format e dhunës dhe të projekteve për shpërnguljen e saj, që gjatë kësaj periudhe i përjetoii si pasojë e politikës ekspansioniste sllave. Shpërngulja e popullatës si përcjellëse e fatit historik të saj të dhimbshëm, në kohën e Kongresit të Berlinit, gjegjësisht gjatë viteve 1878, edhe pse kjo shpërngulje kishte filluar që nga viti 1800, kur edhe popullata shqiptare e Toplicës, Sanxhakut të Nishit me mbi 940 fshatra e pësoi “golgotën” e saj të dhimbshme të shpërnguljes dhe vrasjeve makabre. Kjo shpërngulje e madhe reflektoi gjithsesi edhe në Medvegjë psi që ishte para Medvegja që ndau fatin e dhimbshëm gjatë kësaj fazë të historisë, si dhe popullata e kësaj pjesë e gjeti mbështetjen te vëllezërit e tyre në Medvegjë. Pas kësaj kohe tani më kufiri etnik iu afrua në Medvegjë dhe që nga kjo kohë Medvegja bart petkun e rezistencës së mbijetesës si popullatë shqiptare autoktone në këtë hapësirë. Gjatë kohës së luftërave Ballkanike 1912-1913, kjo popullatë pësoi shumë duke marrë për bazë se forcat serbe pikërisht nga Jugu i Serbisë, marshuan për të filluar luftën kundër Perandorisë Osmane dhe një nga betejat më të ashpra më 22-24 tetor në Kumanovë ishte zhvilluar. Edhe Lufta e Dytë Ballkanike më 1913, pothuajse u zhvillua mbi këtë pjesë pasi që filloi kur Serbia, Greqia dhe Rumania patën mosmarrëveshje me Bullgarinë për ndarjen e rajonit pas pushtimit të përbashkët të Maqedonisë. Ishte korridori ballkanik i këtyre trojeve që gjatë kësaj lufte pësoi shumë rëndë, duke qenë arenë luftimesh. Lufta e Parë Botërore 1914-1918, prapë ishte fatkeqësia e radhës për këtë popullatë shqiptare që ishte nën okupim dhe e pa mbrojtur e cila pësoi shumë rënd, pasi që Serbia e ëndërronte të realizonte projektin Naçertania. Periudha mes dy luftërave botërore është periudhë kur vendosen kolon të dhunshëm të etnisë serbo-malazez në pjesën shqiptare, që pësoi edhe popullata e Medvegjës. Lufta e Dytë Botërore për popullatën e Medvegjës është vazhdimësi e vuajtjes së fatit të përbashkët shqiptar nën okupim, popullatë që pësoi shumë rëndë nga bandat kinse “Çlirimtare”, Jugosllave, që në fakt vranë dhe masakruan me mija fëmijë, gra, pleq dhe shqiptarë të pafajshëm të kësaj pjese. Edhe periudha pas Luftës së Dytë Botërore deri në luftën e Kosovës më 1999, është periudhë e dhunës dhe e gjenocidit shtetëror mbi këtë popullatë, ku u përdorën të gjitha format më barbare, ndaj kësaj popullate. Për dallim nga Bujanoci dhe Presheva, popullata e Medvegjës u përball direkt edhe me shkallën e nacionalizmit serb që ishte mbjellur edhe në popullatën serbe aty që jetonte dhe nga rrethina e Nishit.
Kjo është në realitet një pasqyrë reale historike e jo në asnjë mënyrë e trilluar, gjë që lexojmë përmes portaleve të rrjetit social dhe i dëgjojmë nëpër medie të shteteve tjera. Medvegjasit nuk kanë tentuar asnjëherë ta shpërngulin nacionalitetin tjetër, por bëjnë përpjekje që ky vend të zhvillohet dhe të zbutet papunësia. Ç’e do puna kur hasin në pengesa të trilluara nga të tjerët? Medvegjasit çdoherë ishin dhe janë të gatshëm t’u ndihmojnë skamnorëve, gjithë atyre që kërkojnë ndihmë. Këtë e bëjnë në veçanti mërgimtarët pa hezituar fare. Në kohë të fundit ata janë të penguar nga të tjerët që nuk kanë mundësi të kontribuojnë për Medvegjën, ndaj shfrytëzojnë rastin që të trillojnë gjëra të pavërteta dhe t’u pengojnë biznismenëve shqipptarë që ta japin kontributin e tyre për këtë trevë, shkëputur nga libri Medvegja nëpër shekuj i atorit Rrahman Hyseni.
Fotografi -1. Shkolla fillore “Zenel Hajdini” në Tupallë ka punuar nga vitet 1946/47, mirëpo në gjuhën shqipe filloi në shtator të vitit 1959/60 në odën e Ajet Halitit, edhe pse në këtë fshat nuk kishte pasur kurrë asnjë serbo- malazez. Mësues të parë ishin: Abaz Osmani dhe Ramiz Muharremi. Kur filloi punën, shkolla kishte të regjistruar 87 nxënës, një vit më vonë numri u rrit në 122. Në klasën e parë ishin regjistruar 99 nxënës, nga ta 42 vajza. Objekti i ri shkollor në Tupallë u ndërtua në vitin 1950. Mësimi në gjuhën shqipe zhvillohej pa ndërprerë që nga viti shkollor 1959/60, pasi më herët është mbajtur në serbisht. Mësuesit e parë ishin: Ukë Ismajli e Ali Zeqiri. Fotografi -2. Shkolla fillore në Gjylekreshtë u hap më 1946/47, mirëpo në gjuhën shqipe mësimi filloi 20 vjet më vonë, në vitin shkollor 1967/68. Sot, fshati Gjylekreshtë ka 13 familje shqiptare.
Fotografi – 1. Varri i Dëshmorit të Kombit Florim Rushiti (KINGJI), në Landovicë. Fotografi – 2. Shtëpi e Dëshmorit në Kapit të Medvegjës.
Fshati kapit dhe Siarinë në Medvegjë! Fotografi – 1. Fshati Kapit – Lagjja Rushiti. Fotografi – 2. Fshati Siarinë – Lagjja Zenullah Radeci.
Fshati Tupallë dhe Dukat në Medvegjë! Fotografi – 1. Fshati Tupallë – Lagjja Brahim Curri. Fotografi – 2. Fshati Dukat – Lagjja Syla.
Medvegja dhe Banja e Siarinës! Fotografia -1. Medvegjë. Fotografi – 2. Banjë e Siarinës.
Komuna e Medvegjës, ka një territor prej 524 km². Medvegja përbëhet nga 44 vendbanime, dy prej të cilave janë vendbanime urbane si : Medvegja dhe Banja e Sijarinës.
Banja e Siarinës është vendbanim në komunën e Medvegjës, në kryqëzimin e rrugëve Prishtinë – Leskoc pranë shtretërve të lumenjëve të Banjës dhe lumit Jabllanica, rrëzë maleve të Gollakut, 65 km larg Prishtinës. Banja e Siarinës kufizohet ne veri e lindje me Sijarinën, në jug me Sfircën dhe në perëndim me Borocin.
Rreth 70 kilometra nga Prishtina e fshehur mes maleve të Gollakut, një banjë shëruese ka bërë që të kthehet vëmendja drejt kësaj qyteze. E futur thellë në ngushticë, e rrethuar me vegjetacion të bujshëm, me klimë të përshtatshme, Banja e Siarinës ka 18 burime të ujit mineral me përbërje të ndryshme fiziko-kimike dhe temperaturë nga 32-72 gradë celsius, shkruan Meteoballkan.
Fotografi -1,2. Banjë e Siarinës!
Atraksion dhe bukuri të rrallë natyrore paraqesin gejzerët me ujë të nxehtë, të veçantë në Evropë, shtylla e ujit të të cilit arrinë lartësinë 8m, pranë të cilit ndodhet kompleksi i ndërtuar i pishinave dhe fontanave. Shërimi i sëmundjeve bëhet në Entin e specializuar për rehabilitim ”Banja e Siarinës”, pranë hotelit,”Gejzer”. Kjo Banjë është e vetmja që posedon gejzerin natyror pas Zelandës së Re.
Kur shikon peizazhin e bukur të Banjës së Siarinës të duket sikur piktorët nga e gjithë bota kanë shkrirë talentin e tyre mbi të. Ka mjaftuar një shpërthim uji shumë vite më parë që ky vend të shndërrohet në burim shërimi për shumë sëmundje.
DOKUMENTAR i realizuar nga MS, në Banjë të Siarinës!
Banja e Siarinës ashtu siç ua shtoi begatinë banorëve shqiptarë të kësaj ane njëherësh ajo u bë edhe synim i pushtuesve serbë të cilët lakmonin natyrën e bukur dhe begatitë tjera që mbante në vete toka e këtij vendi. Mirëpo, ashtu siç u bo një ndër shkaqet e largimit të shqiptarëve nga ky vend, Banja e Siarinës ia del që së paku gjatë verës të rikthej aty pjesën më të madhe të tyre.
